"El PSOE dirá siempre lo mesmo: NON a la oficialidá".
Estes son les pallabres del Presidente del Principáu Vicente Alvarez Areces que güei publica el periódicu El Comercio y que son la rempuesta ante la posibilidá de que'l Partíu Popular proponga la oficialidá del asturianu nel marcu de la ponencia de reforma del Estatutu d'Autonomía.
Casu de que'l PP apueste per inxertar la oficialidá nel testu estatutariu y defenda la so posición, la reforma del Estatutu entraría en vía muerta si los socialistes anecien con non camudar el so posicionamientu ya que fan falta los votos de les dos fuercies pa sacala alantre na Xunta Xeneral, ónde el PSOE, anque minoritariu, tien 21 diputaos por 20 del PP y 4 d'Izquierda Xunida-Bloque por Asturies-Verdes, que ya dende cuantayá mantién una postura favoratible dafechu a la reconocencia oficial del idioma.
Camentamos que dientro'l PP danse distintes posiciones y nun ta del too claro si tan pola oficialidá de la llingua como ya declararen dellos dirixentes como Pilar Fernández Pardo (conceyala en Xixón y diputada en Madrid), o si la llende que nun van rozar ye la mesma oficialidá como dixera, per exemplu, Joaquín Aréstegui (portavoz na Xunta Xeneral y poente de la reforma), que tamién dixo que se fadrá una propuesta y que si'l PSOE nun la acetara, retiraríenla... (casu esti d'autoclaudicación digna d'estudiu pormenorizáu).
Quiciás estes declaraciones d'Aréstequi son les que-y dan ales a Areces pa dir sobráu, enrocáse, echar la llingua a pacer y dexar que seyan los otros los que muden.
Nel teyáu del PP ta la solución con posibilidaes de pautala con Izquierda Xunida y demostrá-y al PSOE que nun cuenta nin colos dos tercios necesarios pa sacar alantre la reforma y nin siquiera cola mayoría simple pa imponer un criteriu a toes lluces xenocida y que dexa l'asturianu, la llingua propia d'Asturies, ensin posibilidá de sobrevivencia o recuperación.
Nes eleiciones xenerales de marzu pasáu frustráronse nel PP les esperances d'una candidatura autónoma poles presiones de determinaos sectores del aparatu del partíu; nesti casu (y agora si que nun val facer lo que'l cuquiellu), les presiones, les amenaces, vienen del adversariu políticu, d'un partíu que fartu durante decades de desfacer al so antoxu nun ta agora dimpuestu a reconocer qu'el pueblu asturianu lu dexó en minoría.
El PP tendría qu'ameritar nesti momentu si quier siguir el determín de la reforma, de la aición política en llibertá y de sensibilidá colos derechos y les reivindicaciones d'anches estayes de la sociedá asturiano (asociaciones, partíos, sindicatos, artistes, escritores, músicos, empresarios, profesionales de toa triba, y sobre too ciudadanos), que dende hai trenta años salen pacificamente a les cais y a los medios ( contra tou tipu de torgues, manipulaciones y censures), defendiendo un derechu que otros ciudadanos del Estáu tienen reconocíu cuantayá, o prefier miriar na solombra y dir a rabu corderín del reaicionariu socialismu del "nun mos moverán".
Nes sos manes ta demostrar que son un partíu que toma decisiones, que les mantién y que naide nun decide por él. Dimpuestu, si se tercia, a participar nel gobiernu d'esta comunidá ensin peaxe nin permisu de los que se créin amos del territoriu y señores de vides, idees, trabayos, y faciendes.
